ന​ന്ദി​യു​ടെ കൂ​ടെ​യു​ണ്ട് സ​ന്തോ​ഷം
പ്ര​ജാ​വ​ത്സ​ല​നാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു രാ​ജാ​വ്. അ​ദ്ദേ​ഹം ഇ​ട​യ്ക്കി​ടെ പ്ര​ജ​ക​ളെ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കു​വാ​നി​റ​ങ്ങും. അ​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണു വ​ഴി​വ​ക്കി​ലൊ​രു യാ​ച​ക​നെ ക​ണ്ട​ത്. കീ​റി​പ്പ​റി​ഞ്ഞ വ​സ്ത്ര​മാ​ണ് അ​യാ​ൾ ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖം പ്ര​സ​ന്ന​മാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ജാ​വ് അ​യാ​ൾ​ക്കു കു​റെ ചെ​റി​യ നാ​ണ​യ​ത്തു​ട്ടു​ക​ൾ ഇ​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​യാ​ൾ പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ കൈ​ക​ൾ കൂ​പ്പി രാ​ജാ​വി​നു ന​ന്ദി​പ​റ​ഞ്ഞു. രാ​ജാ​വ് അ​തു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു ത​ല​കു​ലു​ക്കി ത​ന്‍റെ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി.
കു​റെ നാ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞു രാ​ജാ​വ് വീ​ണ്ടും ആ ​വ​ഴി​യെ പോ​കു​വാ​നി​ട​യാ​യി. അ​പ്പോ​ഴും ആ ​യാ​ച​ക​ൻ വ​ഴി​വ​ക്കി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ജാ​വി​നെ ക​ണ്ട ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ കൈ​ക​ൾ കൂ​പ്പി പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ രാ​ജാ​വി​നെ വ​ന്ദി​ച്ചു. രാ​ജാ​വ് അ​പ്പോ​ഴും അ​യാ​ൾ​ക്കു കു​റെ നാ​ണ​യ​ത്തു​ട്ടു​ക​ൾ ഇ​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​യാ​ൾ ഇ​രു​കൈ​ക​ളും കൂ​പ്പി രാ​ജാ​വി​നു ന​ന്ദി​പ​റ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് അ​തു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു ത​ല​കു​ലു​ക്കി മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി.

താ​ൻ ആ ​യാ​ച​ക​നെ കാ​ണു​ന്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​യാ​ൾ ഏ​റെ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്നു രാ​ജാ​വ് ഓ​ർ​മി​ച്ചു. ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ വ​ക​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​യ അ​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ങ്ങ​നെ സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​നാ​വും? രാ​ജാ​വ് സ്വ​യം ചോ​ദി​ച്ചു. എ​നി​ക്കു രാ​ജ്യ​വും അ​ധി​കാ​ര​വും സ​ന്പ​ത്തു​മൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ത​ന്‍റെ ഉ​ള്ളി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​മി​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്നു രാ​ജാ​വ് അ​നു​സ്മ​രി​ച്ചു.

അ​ടു​ത്ത കു​റെ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ രാ​ജാ​വ് വീ​ണ്ടും ആ ​വ​ഴി​യെ പോ​യി. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എ​പ്പോ​ഴും പ്ര​സ​ന്ന​വ​ദ​ന​നാ​യ യാ​ച​ക​നെ​യാ​ണു രാ​ജാ​വ് ക​ണ്ട​ത്. ഒ​രു ദി​വ​സം യാ​ച​ക​നെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വ് കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി യാ​ച​ക​നെ സ​മീ​പി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു: ""എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു നീ ​എ​പ്പോ​ഴും പു​ഞ്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? ഞാ​ൻ കാ​ണു​ന്പോ​ഴൊ​ക്കെ നീ ​വ​ലി​യ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ണ​ല്ലോ.''
""അ​തെ, ഞാ​ൻ എ​പ്പോ​ഴും സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​ണ്,'' യാ​ച​ക​ൻ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു. ""എ​ന്താ​ണ് നി​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം? നി​ന​ക്കു പ​ണ​മു​ണ്ടോ?'' രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. ""ഇ​ല്ല, എ​നി​ക്കു പ​ണ​മി​ല്ല,'' അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ""എ​ന്നാ​ൽ, ഓ​രോ ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞു പോ​കു​വാ​നു​ള്ള വ​ക എ​നി​ക്കു കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ട്.''

""നി​ന​ക്കു വീ​ടു​ണ്ടോ? കു​ടും​ബ​മു​ണ്ടോ?'' രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. ""ഇ​ല്ല, എ​നി​ക്കു വീ​ടും കു​ടും​ബ​വു​മി​ല്ല,'' അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ""കാ​റ്റു​പോ​ലെ ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ അ​ല​ഞ്ഞു ന​ട​ക്കു​ന്നു.''
""ഒ​രു​പ​ക്ഷേ നി​ന​ക്കു ന​ല്ല ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും,'' രാ​ജാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു. ""ഇ​ല്ല തി​രു​മേ​നി ഇ​ല്ല,'' അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു. ""എ​ന്‍റെ ദേ​ഹം മു​ഴു​വ​ൻ എ​പ്പോ​ഴും വേ​ദ​ന​യാ​ണ്. എ​ന്‍റെ പ​ല്ലു​ക​ളെ​ല്ലാം ത​ന്നെ കൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി.''
""അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ നി​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്‍റെ ര​ഹ​സ്യം എ​ന്താ​ണ്?'' രാ​ജാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. ""എ​നി​ക്ക് എ​ല്ലാം ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ൻ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​ന​ല്ല​ല്ലോ.''
അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ""ഞാ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ജീ​വി​ത​രീ​തി​യ​ല്ലി​ത്. എ​ന്‍റെ ജീ​വി​ത​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​പ്പോ​യി എ​ന്നു​മാ​ത്രം. ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ജോ​ലി ക​ണ്ടെ​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഞാ​ൻ ഭി​ക്ഷ​യാ​ചി​ക്കു​ന്ന​ത്.''

രാ​ജാ​വ് അ​യാ​ളെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു കേ​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ തു​ട​ർ​ന്നു: ""എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും ഭി​ക്ഷ​യെ​ടു​ത്തു ജീ​വി​ക്കു​വാ​നെ​ങ്കി​ലും സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ ഞാ​ൻ സ​ന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. അ​തു​പോ​ലും സാ​ധി​ക്കാ​ത്ത​വ​ർ എ​ത്ര​യോ പേ​രു​ണ്ട് ഈ ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ! ഒ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ശു​ദ്ധ​വാ​യു ശ്വ​സി​ക്കാ​നും ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്നു വി​ശാ​ല​മാ​യ ലോ​കം കാ​ണാ​നും അ​ല​ഞ്ഞു​തി​രി​ഞ്ഞാ​ണെ​ങ്കി​ലും ന​ട​ക്കു​വാ​നും എ​നി​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. ദൈ​വം ന​ല്കു​ന്ന ഓ​രോ ദി​വ​സ​ത്തി​നും ന​ന്ദി​പ​റ​ഞ്ഞു സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ ഞാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. അ​തു​ത​ന്നെ എ​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​നു കാ​ര​ണം.''

""നി​ന​ക്കു പ​രാ​തി​ക​ൾ ഇ​ല്ലെ​ന്നാ​ണോ നീ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത്?'' രാ​ജാ​വ് ആ​ശ്ച​ര്യ​പൂ​ർ​വം ചോ​ദി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ""പ​രാ​തി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു പ​ക​രം ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക​ളെ എ​നി​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നേ​രി​ടു​വാ​നാ​ണു ഞാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത്. ദൈ​വം എ​നി​ക്ക​തി​നു കൃ​പ ത​രു​ന്നു​മു​ണ്ട്.''

യാ​ച​ക​ന്‍റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ രാ​ജാ​വി​ന്‍റെ ചി​ന്ത പോ​യ​തു ത​നി​ക്കെ​ന്തു പി​ണ​ഞ്ഞു എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ല്ലാം ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടും ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി പ​റ​ഞ്ഞു ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ സാ​ധി​ക്കാ​തെ പോ​യ​താ​ണു ത​ന്‍റെ സ​ന്തോ​ഷ​ക്കു​റ​വി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം എ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹം ക​ണ്ടു. യാ​ച​ക​നു ന​ല്ലൊ​രു തു​ക അ​ന്നു സം​ഭാ​വ​ന ന​ല്കി​ക്കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു രാ​ജാ​വ് കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങി​യ​ത്.

ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​ക്കു​റ​വു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന്‍റെ കാ​ര​ണം പ​ണ​ത്തി​ന്‍റെ അ​ഭാ​വ​മാ​ണെ​ന്നു ന​മു​ക്കു തോ​ന്നാം. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ​രോ​ഗ്യ​ത്തി​ന്‍റെ കു​റ​വാ​ണെ​ന്നു നാം ​അ​നു​മാ​നി​ച്ചേ​ക്കാം. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​റ്റു ജീ​വി​ത​സു​ഖ​ങ്ങ​ളു​ടെ പോ​രാ​യ്മ​യാ​ണെ​ന്നു നാം ​വി​ശ്വ​സി​ച്ചേ​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ ഈ ​പ​റ​ഞ്ഞ കു​റ​വു​ക​ൾ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ന​മു​ക്കു യ​ഥാ​ർ​ഥ സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​കു​മോ? ഒ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ല. അ​പ്പോ​ൾ​പി​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ സ​ന്തോ​ഷ​ക്കു​റ​വി​ന്‍റെ മൂ​ല​കാ​ര​ണം എ​ന്താ​ണ്?
ന​മു​ക്ക് എ​ന്തൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടോ അ​വ​യ്ക്കും ന​മു​ക്ക് ഇ​ല്ലാ​ത്ത​വ​യാ​യി എ​ന്തൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടോ അ​വ​യ്ക്കും ദൈ​വ​ത്തി​നു ന​ന്ദി​പ​റ​ഞ്ഞ് അ​നു​ദി​നം ജീ​വി​ക്കു​വാ​ൻ ന​മു​ക്കു സാ​ധി​ച്ചാ​ൽ തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ വി​വി​ധ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും ന​മു​ക്കു ഹൃ​ദ​യ​സ​ന്തോ​ഷ​വും സ​മാ​ധാ​ന​വും ഉ​ണ്ടാ​കും എ​ന്ന​താ​ണു വാ​സ്ത​വം. മു​ക​ളി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ഥ​യി​ലെ യാ​ച​ക​നും അ​താ​ണു ന​മ്മെ അ​നു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്.

രാ​ജാ​വി​ന് ഒ​ന്നി​ന്‍റെ​യും കു​റ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു ഹൃ​ദ​യ​സ​ന്തോ​ഷം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ യാ​ച​ക​ന് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ങ്കി​ലും ഹൃ​ദ​യ​സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നു കാ​ര​ണം ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ന​ന്ദി​യു​ള്ള ഒ​രു ഹൃ​ദ​യം ആ ​യാ​ച​ക​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന​താ​ണ്.
ന​മ്മു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ൽ ന​ന്ദി​യു​ണ്ടോ? പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും ദൈ​വ​ത്തോ​ടു ന​ന്ദി​യു​ണ്ടോ? അ​തി​ൽ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും ന​മ്മു​ടെ കു​റ​വു​ക​ൾ​ക്കും ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ നി​ര​വ​ധി​യാ​യ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക​ൾ​ക്കും ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ലും? എ​ങ്കി​ൽ ന​മ്മു​ടെ ഉ​ള്ളി​ൽ എ​പ്പോ​ഴും സ​ന്തോ​ഷ​മു​ണ്ടാ​കും എ​ന്ന​തി​ൽ സം​ശ​യം വേ​ണ്ട.

ന​മു​ക്കു സ​ന്തോ​ഷ​ക്കു​റ​വു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ അത് ദൈ​വ​ത്തി​നും അ​വി​ടു​ത്തോ​ടു ന​മു​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ന​ന്ദി​ക്കും ന​മ്മു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ്ഥാ​ന​മി​ല്ലാ​തെ പോ​കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്. ഇ​ത് ഒ​രി​ക്ക​ലും ന​മു​ക്കു മ​റ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം.

ഫാ. ജോസ് പന്തപ്ലാംതൊട്ടിയിൽ